2'nin Ölümü

İlk uzun yolculuğuma çıkmıştım.

Yanıma hiç bir şey almadan,

bir kendimi alarak ki O,

sana verebileceğim en güzel şeydi yaşantımdan.

Vardım sandım, indim.

Doğru geldim, ait oldum,

"doğru geldin" dedin "ait oldum".

Aylar sonra,

tanıdığımdan başka birini gördüm gözlerimle.

Başka dudaklarda,

bizim kelimelerimizle,

bizim aşkımızla.

Kendimi o an bıraktım...

Kendimsiz bir yola çıktım.

Daha uzun bir yol aradım gitmek için.

Bulamadım.

Kalbim zihnime oyunlar oynadı,

ikna oldum.

İlk günkü gibi geldim.

İlk günlerdeki sana geldim.

İlk günlerdeki gibi konuştun.

Gitmelerime pişman oldum.

Aylar sonra,

seni tanımak diye bir şey olmadığını gösterdin bana.

Hissiz miydin,

bitmiş miydin,

bir hiç miydin sevgili?..

Gece yarısı trenlerini ezberlemiştim,

sadece sana gelmeyi biliyordum,

kendimi sen sanıyordum,

yolum değil evimdin...

N'apıcağmı bilemedim.

Çok uzaklara gittim.

Bir gün aynaya baktım,

yüzüm yabancı geldi.

Gözlerimde bir ışık sönmüştü farkettim.

O ışık bir daha geri gelmedi!..

Aylar geçti.

Her gün bekledim,

sana gelmeyi özledim,

sana kanmayı...

Kimseye gidemedim bir daha,

hiç bir şeye kanamadım.

Gerçeklerse hep acıydı,

hiç tat alamadım.

Çok zaman geçmişti...

Sensizlikte tutunmuştum artık.

Hayatımda sonsuz bir yokluk olarak vardın,

alışmıştım.

En önemlisi başka birine "sevgilim" demiştim daha yeni.

Bir gün eski bir adreste karşılaştık,

"öğlen 12'de ne yapıyordun" dedin.

"İçim sıkılmıştı, en uzak bakkala sigara almaya çıkmıştım." dedim,

konuştuğumuza inanamayarak.

Gece kabus görüp ağlayarak uyandığını,

beni hatırladığını ve doğumgünümde benimle olman gerektiğini,

bunun gerçek bir başlangıç olacağını,

herşeyi anladığını söyledin.

--- "Çok uzun sustum çünkü sevgin bir hiç'ti. Sadece senin değil, herkesin sevgisiyle oynadım. Çünkü ben bir hiçim. Hayatını mahvetmeyi çok sevdim bebim." demedin... ---

Bir yıl öncesine döndüm.

Çok öncelere döndüm.

Tabula rasa'ya,

aşka,

mutluluğa,

özlediğim ben'e,

biz'e.

Şaşkınlıktan sarhoştum.

Kabuldü.

Sonundaydı!

Biliyordumdu.

Sonsuzdu.

O an..

Bir şeye tüm hayatını vermiş ve o şeyi ancak ölmeden önce bulmuş bir insan gibiydim.

Ve sonra öldüm sevgili...

Fark ettim ki: zamanımız bu kadarmış.

Fark ettim ki: o yola bir kere çıkılırmış.

Fark ettim ki: her yola çıkış bir başa dönüş getirir.

Fark ettim ki: ... artık ne gidebilirim, ne dönebilirim...

Ne yazık...

foryoukitty